Op naar La Paz

Na sucre gaan we naar La Paz. Voordat ee de nachtbus nemen gaan we nog lekker even op het plein zitten. Behalve de stroom verkopers die met allerlei mutsen wsnten en armbandjes kangskomen, weet een jongetje Mariette voor de tweede keer te verleiden om haar schoenen te laten poetsen. De eerste keer laat ze een stokoude man een uur kang modderen om de veters weer in haar schoenen te proppen. Nu is het een nog groter succes als blijkt dat de jongen haar grijsgroene schoenen insmeert met hruine schoensmeer. Als de meneer waarbij we de avond te voren van die handgeweven kleedjes hebben gekocht ook niet meer bij het bsnkje wegwil bedluiten we in de leukstr tent in de stad een.supa te bestellen. Kunnen we er weer even tegen.
Je raakt aan de meeste dingen wel gewend. Alleen de oude mensjes nief die soms volkomen kromgegroeid en vervuild op straat lopen te bedelen. Of dr honden die met honderden tegelijk op straat zwerven. Echt aan iedereen die van plan is een hondje te nemen. Boek een reis naar Zuid Amerika, een orachtig continent reis wat rond ga alkerlei dingen bekijken en ik weet zeker dat je ook een honhje van je gading tegenkomt. Jong oud, groot klein, met lsnge of korte haren. Ze zijn allemaal lief, want echt slecht behandeld worden ze niet. Ze zijn alleen nog goedkoper dan een broodje, dus als een kind een hondje wil dat krijgt het een hondje. Het hondje wordt allren groot en dan is de lol eraf en eindigt het beestje op straat. Aanrader!!!!
Maar goed wij gIngen op weg naar La Paz. De grote enge stad waar iedereen voor wwarschuwt. Wij hadden waarschijnlijk mazzel, want we zaten in een super gezellig buurtje, in het centtum, vol met leuke winkeltjes
en restaurantjes. Veel geshopt natuurlijk, We bekijken ook de lokale markt vol met lamafoetussen en andere hocus pocus spul. Pachamama's in overvloed en andere stenen. Behalve tot wat leuke cadeautjes laten we ons tot niks geks verleiden. De volgende dag staat de Death Road op het programma. Om 6 uut zojn we present in een hotel in de buurt en wr zien dat daar 26 jongeren waarvan het grootste deel uit macho jongens bestaat, in strakke tour de France pakkies worden gehesen. Daarhebben we niet zo'n zin in. Rustig fietsen over een gevaarlijke weg is ok, maar met zo'n groep grappenmakers zie ik niet zitten. Wandelen is geen optie, we mogen in de volgauto. We bedanken voor de eer en kiezen een andere tour uit, een die beter bij ons past. We besluiten deMoonvalley te bezoeke, zo gedoopt door Neil Armstrong, die hrt sprrkend op de maan vond lijken. En 'sMiddags nasr de hoogste skopiste ter wereld. Weer een superlatief, maar werken deed het niet meer. De top ligt op 5300 meter. Voor moj iets te hoog. Ik ben op 5000 meter afgehaakt. De weg er naar toe was trouwens weer een dodrnweg, vooral toen het busje begon te slippen in de sneeuw. Twee uitersten op een dag. Aan het noorden van La Paz het maanlandschap, het en grillig, waatschojnlijk over hondrrd haar volledig weggevaagd door erosie. Aan de andere jant van La Paz de gifantisch hoge bergen met eeuwige sneeuw. Grappig is dat wij zuchtend en puffend naat boven sjokken.
Terwijl je daar de lokale bevolking op hun dagje uit rechtuit de berg op ziet rennen op hun sandaaltjes. Wat zijn we toch een watjes he. Al met al hebben we genoten van La Paz. De Bolivianen zijn erg aardige mensen. Natuurlijk zullen er ook rotzakken tussen zitten, die vind je bij ons ook.